Στης νύχτας τον έβενο
η αυλαία πέφτει.
Νους και σώμα συμφωνούν
πως ένα άγγιγμα
μονάχα λαχταρούν.
Μια επαφή
να κάνει ήχο τη σιωπή,
να δώσει νόημα
σε μια μονότονη Κυριακή.
Μια αγκαλιά το δωμάτιο πλημμύριζε
ορχιδέες και δυόσμο.
Ένα χάδι θα μπορούσε
να ανατινάξει τον κόσμο.
Αν σε ανταμώσω ξανά
κάνεις μας δεν γνωρίζει.
Τη γλυκιά σου ανάμνηση
κρατώ σφιχτά,
το άγγιγμα εκείνο να θυμίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου