Κυριακή. Σ’ ένα βαπόρι
στριμώχτηκαν μπουρζουάδες.
Ξεφωνίζει κάθε αγόρι,
ξεμυξίζουν οι μαμάδες.
Τα σκυλιά δε λογιαράζουν
ο Σηκουάνας πόχει πνίξει,
δε φοβούνται, διασκεδάζουν
την ευγενική τους πλήξη.
«Ω, τι ζέστη, Θεέ μου, βράζει!»
βεβαιώνουν οι κυρίες,
κι επιπόλαιες κι γελοίες,
ξεκουμπώνοντας με νάζι
τα χυδαία ντεκολτέ τους,
διευκολύνουν τους εμέτους.
(μετάφραση ποιήματος του Laurent Tailhade)
το θέμα μου θύμισε ΠΑΡΑ πολύ αυτό
ΑπάντησηΔιαγραφήΓκραντ Οτέλ- Ξύλινα Σπαθιά
ΥΓ κάνε θεέ μου να έβαλα σωστά το λινκ